Masai mannen

Foto: Jean Michel op Flickr.com.

Keni en Tanzi, verdreven naar buches,

waar beknotte dapperheid wordt begraven.

Achtergelaten blikken van witte klei couche

in tenten van dorst en hongerige magen

daar waar een metamorfose mannen maakt

en jongens begraaft in de rimboe.

In dat dorp ontwaken potten en pannen

twee koeien, tien geiten, wat was hun gedacht

alvorens bereid volgens geroosterde moordplannen

met platte broden gekneed, door vrouwen zo zacht.

Waar jongeren samen de geiten reeds melken

terwijl versletenen hun eigen alcohol doen leven,

geschenken bezongen en ook weer verwelken

in dansen en liederen die de aarde doen beven.

Ritme en rijst voor roodgekalkte snuiters,

voor mannen die terugkeerden als waren het Goden.

Autisme Storm.

Dark

Foto: Dae Fangs op Flickr.com.

Als de wolken zich uitstorten, voel je dan hun pijn?
Als de bloem sterft, ruik je dan het verfrommelde bloemblaadje als een mislukking?
De zon schijnt, maar er is geen licht hier

Alleen schaduwen, het licht zal voor altijd langs je heen schijnen…

Autisme Storm.

De pijnlijke letters

Foto: Cari op Flickr.com.

Wanneer begon schrijven zo’n pijn te doen, eerlijk zijn tegen mezelf zo moeilijk?

Mijn woorden vloeiden in zonsondergangen, manen, zonsopgangen, schemeringen en dergelijke, maar wanneer werd het lichamelijk zo moeilijk, zo zwaar om eerlijk te zijn tegen mezelf?

Misschien was het toen ik besefte dat de alledaagsheid van het leven het graf van mijn ziel is, dat geld voor mezelf hebben niet zo geweldig was?

Misschien besefte ik toen dat kunst om de kunst alleen maar tot wanhoop leidt?

En toen besefte ik uit pure wanhoop tegen mezelf te liegen, het verhaal in stand te houden.

Ik was wanhopig alleen, wanhopig vechtend bang.

Wanneer realiseerde ik me dat ik een kikker op de bodem van een put was en mijn slachtoffermentaliteit misschien een verzinsel van de verbeelding?

Was alles wat er met me gebeurd was zo erg? Is er iets mis met me?

Ik was bijna overtuigd en toen voelde ik mijn hart echt versplinteren. Ik realiseerde me dat ik er eigenlijk niet toe deed.

Autisme Storm.

Beter

Foto: Monika Monikute op Flickr.com.

Het is beter om niemand te hebben dan iemand die er maar half is, of die er niet wil zijn.

Autisme Storm.

Verdict in de mist

Foto: Thomas Riecken op Flickr.com.

Alleen aan de wandel

In de waas van die herfst

Vergaan verwenste handel

Met weegschaal onnuttig en ver

Beslissing flagrant genomen

Zette zij het mes er maar in

Raadsel wat zal zijn en zal komen

Maar nooit meer een vent

Verloren de reinheid en dromen

Enige rust nooit gekend

Van voorspoed weer niet bedient

Vermoordde ze derhalve haar vriend

Autisme Storm.

De baard

Foto: DILLEmma Photography op Flickr.com.

Er was een oude man met een lange baard

die zei: “Het is precies zoals ik vreesde!”

“Twee uilen en een hen,

vier leeuweriken en een winterkoninkje,

ze allemaal hun nest in mijn baard gesticht!”

Autisme Storm.

Ik loop naar jou

Foto: Michele op Flickr.com.

Er was eens een jonge dame, genaamd wicht

wiens snelheid veel sneller was dan het licht

ze vertrok op een dag

zonder iemand het zag

en keerde de vorige nacht weer terug

Autisme Storm.

Door de winden

Foto: CEBImagery op Flickr.com.

Door de winden die haar naakt achterlieten

zagen we een man langskomen

en tenzij we ons vergissen

zit die haar nu lekker te bespieden

Autisme Storm.

Daar wacht hij

Foto: Dylan Christiansen op Flickr.com.

Daar wacht hij bij het raam,

starend naar de fluwelen zomerhemel,

op zoek naar haar favoriete fruit,

fluisterend nadenkend

Alleen de lijster antwoordt:

het ultieme deuntje van de zomer

Ondanks treurnis glimlacht hij,

blij dat het geluid in de kille nacht,

zijn eigen gedachten overstemt

Alles is beter dan stilte

Autisme Storm.

De keuze

Foto: Dylan Christiansen op Flickr.com.

Op elk gegeven moment heb je de macht om te zeggen, dit is niet hoe het verhaal gaat eindigen

Autisme Storm.