Liefde

Foto: just.Luc op Flickr.com.

Probeer te spreken over liefde en je zult je verstand verliezen

Autisme Storm.

Miezerige dag

Foto: Piet Grim op Flickr.com.

De brandende sigaret en een kop koffie,
mijn metgezellen weer
Sombere dag,
lawaaierig verkeer,
geen enkel mooi meisje te zien:
de poldernamiddag op zijn mooist
Niets anders te doen dan aan een pijp lurken
en dit gedicht schrijven
Mijn poging tot creativiteit
met een geest onder invloed en
gedachten die op hol slaan
Ik zou een kerk kunnen beginnen
maar in plaats daarvan ga ik slapen

Autisme Storm.

Koud

Foto: Heili Rüütel op Flickr.com.

De winter sneed door mijn polsen

Krassen bezoedelt vrieswater

die mij deden huiveren

dat het einde slechts het begin was

van een seizoen dat mij smoorde

.

De winter wurgde mijn strottenhoofd

Als een volmaakte killer

zonder ooggetuigen,

weg van de commerciële zender

en breedbeeld-tv

.

Als winters konden praten,

dan zwegen ze …

.

Als winters konden geeuwen,

dan spuwden ze vuur

.

Maar winters zijn bedrogen minnaars

die auto’s bekrassen des avond,

brand stichtten met een kaars

en lippen verdrinken met vurige mond

.

Gemeen als een kogel

verborgen een vogel

geen leven mag komen

alleen sterven daarboven

.

Winters zijn gemeen

als een slang in november

die blijft kronkelen tot maart

.

Winters lijken eeuwig

en eeuwig is lang

Autisme Storm.

Stukje van jou

Foto: Claudia Ioan op Flickr.com.

Ik vond een stukje van jou
aan me vastgeplakt,
vandaag.

Als een bijensteek,
met het gif er nog in.
Schurend en jeukend.

Autisme Storm.

Een veld vol paardenbloemen

Foto: Raymond Klaassen.

De lucht is prachtig blauw
boven dit veld van paardenbloemen.

Tot zaad vergaan ging ik er in liggen
en de zachte pluiszaden vlogen om me heen.

Ik ademde ze in
en ze vulden mijn longen.

Nu kan ik geen adem meer halen.

Ik ben aan het stikken
en het is zo mooi.

Autisme Storm.

Twee vallende sterren

Foto: Nina Vels.

Twee vallende sterren
vervaagden in de duisternis
als een diepe zucht.
Ik wees ze je aan,
ogenblikken te laat.

Twee wensen,
allemaal voor mezelf.

En allebei waren ze
iets moois en geheims
over jou.

Autisme Storm.

Niets

Foto: Andrew Robertson op Flickr.com.

Niets. Dat is niet waar.

Er is iets. Een eindeloze stroom aan duisternis.

Een nooit eindigende stroom van perfect teruggetrokken momenten.

Het leven ‘leven’ zoals het nooit bedoeld was.

Ik leef het helemaal niet.

Ik zie het gewoon aan mij voorbijgaan.

Mijzelf verwijderen uit de drukte van het daglicht

en niets liever hebben dan helemaal niets willen.

Autisme Storm.

Poëzie and me

Foto: José D… op Flickr.com.

Ik hou van dat ding dat je doet
wanneer je mijn lichaam binnenkomt
terwijl de geluiden van jou in mijn oren fluisteren.

Het geeft mijn lichaam al die rillingen,
mijn hart een nieuwe trommel om op te slaan en mijn voeten een weg om heen te gaan.

Je laat mij dwaas glimlachen,
ogen rollend naar achteren, want hoe dieper je gaat, hoe meer ik dat gevoel krijg.

Dat gevoel van meer en meer willen.
Ja, ik hou van je, poëzie.

 

Autisme Storm.

Het verhaal

Foto: rossyyume op Flickr.com.

Hoe gaat dit verhaal verder,
hoe zal het zich ontrafelen?
Het leek snel te gaan,
als een slag van de hamer.
Zoals alle verhalen moet dit verhaal een begin hebben,
vol verwachting en potentieel, zoals het begin van de avond.
En dan gebeurt het, de onvermijdelijke terreur,
een nacht van ongeluk, en uiteindelijk loopt het fout.
En wat is de toevlucht die onze held zal volgen?
Wraak, gerechtigheid of pillen om te slikken?
Als dit verhaal verdergaat, zal ik me niet schikken…
aan de gekmakende gemeenplaatsen die de maatschappij heeft gevormd.
In plaats daarvan zal ik een andere route nemen,
één van rede en gedachte, die meer invloed heeft.
Uiteindelijk is dit een verhaal van ontdekking,
dat door onze intelligentie zijn pad zal vinden.

Autisme Storm.

Dichtbij

Foto: WrenNoir Cerise op Flickr.com.

Ik ben het gezang van de vogels,
het gefluister in de bomen.
De zachte stilte na een storm,
en de warme zomerbries.

Ik ben de sterren aan de hemel ’s nachts,
Ik ben de gedachten in je hoofd die zeggen dat er iets goed is.
Ik hou je hand vast als je je down voelt,
Hoewel ik het gevoel krijg dat je het gewoon niet weet.

Ik ben niet gestorven.
Ik ben nog steeds hier.
Ik ben die zachte stem
In jouw oor.

Autisme Storm.