Tag: begraven

Masai mannen

Foto: Jean Michel op Flickr.com.

Keni en Tanzi, verdreven naar buches,

waar beknotte dapperheid wordt begraven.

Achtergelaten blikken van witte klei couche

in tenten van dorst en hongerige magen

daar waar een metamorfose mannen maakt

en jongens begraaft in de rimboe.

In dat dorp ontwaken potten en pannen

twee koeien, tien geiten, wat was hun gedacht

alvorens bereid volgens geroosterde moordplannen

met platte broden gekneed, door vrouwen zo zacht.

Waar jongeren samen de geiten reeds melken

terwijl versletenen hun eigen alcohol doen leven,

geschenken bezongen en ook weer verwelken

in dansen en liederen die de aarde doen beven.

Ritme en rijst voor roodgekalkte snuiters,

voor mannen die terugkeerden als waren het Goden.

Autisme Storm.

Dromen

Foto: яғ ★ design op Flickr.com.

Dromen van de dag

Dat wolken nog bewogen

En mij voortsleepten naar morgen

Toen de koffie nog heet werd gedronken

Zoeken naar de dag

Dat de bloemen nog kleurden

Door aan potlood hangende kinderen

Toen de klas nog een school met meester was

Vergeten die dag

Dat knuffelen nog mocht

Door lichamen te laven met wisselende contacten

Toen de wereld ons dorp was

Begraven die dag

Van bubbels in glazen

Onze agenda een bibliotheek

En we dansten op het ritme van de regen

Hoop op een dag

Dat we opnieuw lachen met nonkel Atsjoem

Vakantie weer reizen naar ver weg is

En muggen onze enige tegenpartij

Autisme Storm.

Ik droomde dat…

Foto: Eugene Kaspersky op Flickr.com.

ik op het dak van een hotel in Beiroet zat

met een cocktail in de hand en zicht op de zee

wiens golven fataal botsten op de duivenrotsen

verder kabbelden naar het land van de ceder

waar het water zich verkneukelde op bange tenen

laafde aan in zwart verborgen vrouwenlichamen

en enthousiast zwaarbehaarde mannen begroette.

De stad van tegenpolen die oplosten in de metropool

op groene tapijten ernstige heren met donkere bidkralen

nabij de Amerikaanse universiteit nutteloze boeken

gedragen door dromen die het weekend openden

om meisjes met chirurgisch correcte neuzen te versieren

in danstempels waar alleen schoonheid binnen mag.

De avond ademde de stad in

Met humvees als versterkte burchten

Opzwepende popmuziek en bezwete lijven

Van dabke dansende mannen op een huwelijksfeest.

Terwijl anderen lurken aan een waterpijp en

pronken met hun mobieltjes, nieuwste apps,

de stad die wakker wordt bij de nacht

en voort zoemt en verder slaapt bij dag.

Wanneer ze tijd heeft om kortstondig te peinzen

over verleden, oorlog, lijden en chaos, zoals

ook ik mijmer waarover morgen te schrijven

over de ogen van de nacht of de sluier van de dag

en ik hoopte maar

dat de duiven de rots zouden begraven.

Autisme Storm.

Vluchtige ontsnapping

Foto: Beau Scott op Flickr.com.

De zon leek nederig

Alsof hij zich probeerde aan te passen aan de rust…

Bedwelmd door de betovering

Die het landschap over hen uitsprak

De verloren zielen glimlachten terug

Naar hun reflecties in het serene water

Terwijl de zachte bries

Zijn hymne fluisterde aan de lokken van het haar

En ze wegveegde van het gezicht

De maskers lagen op het gras

Nutteloos

Waarschijnlijk voor de eerste keer

De handigheid op hun snijwerk

Vertellen verhalen lang begraven in hun plooien

Verzonken in de verleiding

De dromerige ogen beschutten extase

Gelukzaligheid in luciditeit, zeiden ze

De gezichten liggend in het gras

Omlijstten hun lippen met een wrange glimlach

Dat bewerkte de woorden:

De klok stopt nooit

De zon leek woest

Alsof hij probeerde te winnen van

De wildernis…

Autisme Storm.

Opgesloten

Foto: Dylan J. Kurzawa.

De pijn om het verdriet

Dat jij niet ziet

Dat er altijd is

Gewis

Angst om niet alleen te kunnen zijn

Opgesloten in een voortrazende trein

Mensen als huilende wolven in de wind

IJzeren platen die schuren over het grind

De hunker naar een leeg glas

Toen alles stil en rustig was

Je stervende ziel dag na dag

Zij enkel horend hun beklag

De leegte van het bestaan exploderen

Doornvogels zonder pluim of veren

Levend begraven in hun drukte

Uit mijn eigen wereld weggerukt

Een laatste adem om te vluchten

Naar waar ze elkaar niet kusten

Autisme Storm.

Niet mijn dag

Het was niet de dag

Het was niet de dag die het zou moeten

Het was de dag die het zou worden

Een dag zonder lach

Omdat die lach was verdwenen

Omdat het onweer de dag kaapte

Het werd geen routine

Omdat de verandering mij gijzelde

Omdat chaos het losgeld betaalde

De regelmaat werd verkracht vannacht

Door Somalische piraten in mijn hoofd

Die mijn ochtend zouden bepalen

Het werd oorlog

Een strijd om te overleven

In een wereld van chaos

Waarin ik de weg kwijt raakte

Waarin ik verdwaalde in hersenspinsels

Waarin ik mijzelf verloor

Ik wilde roepen om hulp

Maar niemand heeft mij leren roepen

Ik zocht woorden om aandacht

Maar mijn zoekfunctie blokkeerde

Totaal en weer een keer

Een keer teveel

Te veel rotzooi

Om te ontsnappen uit de chaos

Chaos die ik alleen zie

Chaos die ik alleen beleef

Chaos mijn grootste vijand

Als piraten met kalashnikovs

Als rovers met zwaarden

Als terroristen met granaatwerpers

Als een woord een verwijt wordt

Als de rede wordt begraven

Als Cupido een schrikbewind voert

Een hart een handgranaat

Een pijl een oorlogswapen

De liefde de haat

Hoe fout kan het gaan

In een milliseconde van chaos

In een fractie van ontreddering

In een moment van totale onmacht

Het werd weer een dag

Die jij en ik niet zo graag mag

Het was jammer weer

Niet mijn dag

Autisme Storm.