Foto: AI – WordPress.com.
het licht scheen
niet langer heen
maar volop
van teen tot kop
geen idee of het herfst of lente was
toen ik het zag, toen ik het las
maar vandaag was iemand blij
en ik wist… dat was hij
Autisme Storm.
Het licht scheen
Tag: herfst
Verdict in de mist
Alleen aan de wandel
In de waas van die herfst
Vergaan verwenste handel
Met weegschaal onnuttig en ver
Beslissing flagrant genomen
Zette zij het mes er maar in
Raadsel wat zal zijn en zal komen
Maar nooit meer een vent
Verloren de reinheid en dromen
Enige rust nooit gekend
Van voorspoed weer niet bedient
Vermoordde ze derhalve haar vriend
Autisme Storm.
Geen seizoenen meer
De lente waaide voorbij,
zoals ook de winter was voorbij gevroren.
Er leken geen seizoenen meer
sinds de herfst zijn twee opvolgers ontbladerde.
.
Het bleef koud, nat en kil
en de vijfde maand sukkelde van de kalender.
.
Zwangere wolken dreven eindeloos voorbij,
alsof de zon ophokplicht had gekregen.
Het weer leek niet meer van de grond te komen
met temperaturen onder vijftien graden.
.
De terrassen vochten met de politiek en plexiglas
als openluchtzwembaden voor mensen met kleren aan.
.
Het ging ooit wel weer goed komen,
als de staatsgreep van de herfst werd verslagen
door een leger van warmte en zonnestralen
en we vol nostalgie zouden terugdenken aan die eeuwige herfst.
.
Autisme Storm.
Wachten op de lente
De wind verloor zijn haren
Maar niet zijn streken
De winter stond voor de deur
Bonken zonder kloppen
Onder elke spleet
Een gespleten venijn
Die doet sidderen
Als de eerste keer
Verschrompelen als een oudje
En versmurfen tot blauw
De winter was binnen
De winter was buiten
De zomer zat in Ibiza
De herfst in Canada
En de lente nog
In moeders’ buik
Autisme Storm.
Die vluchtige zomer
Hoe vluchtig was die zomer
Als een zuchtje in de herfst
Drie hittegolven zei de weerman
Ik trek een warme trui aan
Te weinig water stond in de krant
Ik neem een glas water van de kraan
Niets gebeurt op politiek vlak
Alleen revoluties brengen politiek
Weer een kat vermist
En de asielen zitten bomvol
Net als de wegen, de steden, het openbaar vervoer
Als heel de aardkloot eigenlijk
Want niemand woont in de oceaan
Water genoeg daar
Maar we hebben liefst iets zoetigs
Om onze tanden kapot te knabbelen
Op kosten van de sociale onzekerheid
Om nadien tien vegi kookboeken te kopen
Dieet 363 te volgen
En de maand nadien een nieuwe kleerkast
Want weer een maatje bij
Zolang ze maar geen vreemd kleurtje hebben
Ik vind wit een vreemde kleur
Zolang ze niet anders zijn
Mijn spiegel schrikt zich elke ochtend te pletter
Besef
Als de linkshandigen beginnen rechts te schrijven
Is hun laatste pennentrek nader
We gaan iets voor het klimaat doen
Elektrische boten in Amsterdam
Ze gaan varen met 300 miljoen Chinezen
Die voor het eerst een monovolume kopen
Fijn in gangnam style het milieu
… verder om zeep helpen
Moet er nog een iFoon, e-auto of tablet zijn
Nikkel, mangaan en kobalt
Kom gerust langs in Congo
Lieve Belgen en Chinezen
Ontgin het, steel het, verkoop het
Laat de kinderen putten graven
Twintig meter diep
Kinderen en ertsen genoeg
Vooruit met die plundering
Want de zomer was weer vluchtig
En lithium wacht op ons
Made in Chili en Australia
Een half miljoen ton
Voor minder komen we niet langs
Want we hebben het druk
Met het plunderen als kolonisten
Van elke Afrikaanse bodem
En onze dieetboeken zijn reeds tweedehands
Zo vluchtig als die zomer
Autisme Storm.
Late herfst
Wanneer de herfst langs de bladeren begint te schuren, zal het wachten op de winter niet lang meer duren.
De zon zal alsmaar minder schijnen. De laatste kleuren van de mooie herfst verdwijnen.
Van natuur in kleurenpracht naar welterusten fauna en flora, slaap zacht. Jullie tijd is gekomen. Wat rest zijn de laatste dromen.
De vrieskou is in het land. Koning winter aan de overhand.
De nerven van ons bestaan laten zich één voor één gaan. Hun laatste uren gekomen, slechts kaal nu alle bomen.
Laat mij niet sterven in de winter. De lente, de zomer, de herfst tot ginder.
Laat mij dromen van alle seizoenen. Geef mij liefde, warmte en duizend zoenen.
Laat mij lente, zomer en mijn oude dagen slijten in de herfst. Maar mijn waardigheid is geen open werf.
Als mijn benen zijn versleten heb ik nog mijn wankel geweten. Als ik traag word als een slak, maak van mijn dagelijks geluk dan mijn levensvak.
Laat mij antiek, Ambiorixen in Tongeren, maar nooit verdorsten of verhongeren.
Maar als zout blijft neerdalen in open wonden. En mijn lichaam en geest draaien in een alsmaar kleiner ronde.
Dan hoef ik geen rondje winter meer. Dan wil ik geen laatste seizoen en heel veel zeer.
Als ik niet langer kan dromen, hoeft de winter niet meer langs te komen.
Dan wil ik in jou armen vertoeven en daar in de herfst mijn laatste paddenstoelen zoeken.
Autisme Storm.
Hoor de wind
Hoor de wind tegen het tuinhek bonken.
De leeuwerik voor het laatst gezongen.
De zomer voor het laatst geroepen.
De stilte van de herfst nu op onze stoepen.
Onze eekhoorn maakt een wintervoorraad klaar.
Geen vruchtje, nootje hem te zwaar.
Pompoenen van het licht.
Doden hun gezicht.
De bruine beer het laatst ontbeten.
Lange slaap zijn appetijt vergeten.
Dikke jassen in de gang.
Straks duurt de winter weer zo lang.
Neusdruppels klein en in het groot.
Mist, regen en eekhoorntjesbrood.
Langer in het bed.
Het uur weer correct gezet.
Herfst in kleur, ach zo fijn.
Wou dat je altijd bij mij zou zijn.
Autisme Storm.
Een winter van water
Een winter van water.
De lente komt later.
Het snotteren, het snuiten.
De mist. In het hoofd en daarbuiten.
Een winter als een koude herfst.
Waarin alles langzaam sterft.
Tot niets meer dood kan gaan.
Een traan van de maan en de zwaan.
Allen wachten op beter, wachten op dan.
Uitzien tot de natuur weer kan.
Ontwaken en bloeien.
Verschijnen, stoeien en groeien.
Alsof de vaak en slaap nooit ophielden.
En de dood allen verzielden.
Ze proefden de kou als metaal in de mond.
Ze aten kalkoen, zich dik en heel rond.
Ze verdreven het donker, het zwart en de nacht.
Tot de ooievaar de jonker en lente weer bracht.
Autisme Storm.
Autisme Storm 