Foto: AI – WordPress.com.
Verborgen lag jij daar
je knipoogde heel stil
alsof het je niet kon schelen
misschien waren er zo velen
Voor mij was jij bijzonder
een zevende wereldwonder
en alleen ik wist
wie jij echt was
Autisme Storm.
De ontdekking
Tag: leven
Het licht scheen
Foto: AI – WordPress.com.
het licht scheen
niet langer heen
maar volop
van teen tot kop
geen idee of het herfst of lente was
toen ik het zag, toen ik het las
maar vandaag was iemand blij
en ik wist… dat was hij
Autisme Storm.
Stress
Foto: Paul op Flickr.com.
Het is met een ongelooflijke snelheid dat de duivels terugkeren
mijn lichaam verscheuren
duivels van stress, chaos, drukte, prikkels, overvolle agenda’s,
taken, verplichtingen, sociale bezigheden,
geleefd worden in plaats van te leven
doodgaan terwijl je leeft
door drukte en overprikkeling
de adem die drukt op de borstkas
bij elke in en uit
de prikkels die exploderen in het hoofd
tot een symfonie van pijnen en druk
Hoe je één minuut bent geland op Schiphol
en diezelfde minuut drukte, chaos en mensenmassa’s
overheersen en je brain glazuren met laagjes stress
die je dacht kwijt te kunnen raken ver weg
Maar ze zijn sneller dan jou thuis in jou hoofd
De vakantie sloopt je lichaam en geest
Het werk is de enige rustplek van regelmaat en orde
Afgesloten van die drukke buitenwereld
Waar iedereen zich druk maakt om iedereen
Links en rechts robbertjes vechten
Klimaatgekken hun eigen leugens geloven
Faits divers het nieuws overheersen
Dat gekleurder is dan een Van Gogh
Je zou voor minder je oor afsnijden
Om alles onder controle te krijgen
hebben we Whatsapp groepjes en elk
uur waarschuwingen op onze smartphone
Maar het liefst had je die achtergelaten
in Verweggistan
Met moeder drukte, vader stress
Ma modder maar weer aan
Pa prikkel maar verder tot je knettergek wordt
Een stroom die nooit stopt
Een agenda die nooit leeg komt te staan
Haasten en haasten om te onthaasten
Stressen en stressen om te ontstressen
Plannen en plannen om…
Waarom?
Autisme Storm.
De pijnlijke letters
Wanneer begon schrijven zo’n pijn te doen, eerlijk zijn tegen mezelf zo moeilijk?
Mijn woorden vloeiden in zonsondergangen, manen, zonsopgangen, schemeringen en dergelijke, maar wanneer werd het lichamelijk zo moeilijk, zo zwaar om eerlijk te zijn tegen mezelf?
Misschien was het toen ik besefte dat de alledaagsheid van het leven het graf van mijn ziel is, dat geld voor mezelf hebben niet zo geweldig was?
Misschien besefte ik toen dat kunst om de kunst alleen maar tot wanhoop leidt?
En toen besefte ik uit pure wanhoop tegen mezelf te liegen, het verhaal in stand te houden.
Ik was wanhopig alleen, wanhopig vechtend bang.
Wanneer realiseerde ik me dat ik een kikker op de bodem van een put was en mijn slachtoffermentaliteit misschien een verzinsel van de verbeelding?
Was alles wat er met me gebeurd was zo erg? Is er iets mis met me?
Ik was bijna overtuigd en toen voelde ik mijn hart echt versplinteren. Ik realiseerde me dat ik er eigenlijk niet toe deed.
Autisme Storm.
Koud
De winter sneed door mijn polsen
Krassen bezoedelt vrieswater
die mij deden huiveren
dat het einde slechts het begin was
van een seizoen dat mij smoorde
.
De winter wurgde mijn strottenhoofd
Als een volmaakte killer
zonder ooggetuigen,
weg van de commerciële zender
en breedbeeld-tv
.
Als winters konden praten,
dan zwegen ze …
.
Als winters konden geeuwen,
dan spuwden ze vuur
.
Maar winters zijn bedrogen minnaars
die auto’s bekrassen des avond,
brand stichtten met een kaars
en lippen verdrinken met vurige mond
.
Gemeen als een kogel
verborgen een vogel
geen leven mag komen
alleen sterven daarboven
.
Winters zijn gemeen
als een slang in november
die blijft kronkelen tot maart
.
Winters lijken eeuwig
en eeuwig is lang
Autisme Storm.
Niets
Niets. Dat is niet waar.
Er is iets. Een eindeloze stroom aan duisternis.
Een nooit eindigende stroom van perfect teruggetrokken momenten.
Het leven ‘leven’ zoals het nooit bedoeld was.
Ik leef het helemaal niet.
Ik zie het gewoon aan mij voorbijgaan.
Mijzelf verwijderen uit de drukte van het daglicht
en niets liever hebben dan helemaal niets willen.
Autisme Storm.
Dichtbij
Ik ben het gezang van de vogels,
het gefluister in de bomen.
De zachte stilte na een storm,
en de warme zomerbries.
Ik ben de sterren aan de hemel ’s nachts,
Ik ben de gedachten in je hoofd die zeggen dat er iets goed is.
Ik hou je hand vast als je je down voelt,
Hoewel ik het gevoel krijg dat je het gewoon niet weet.
Ik ben niet gestorven.
Ik ben nog steeds hier.
Ik ben die zachte stem
In jouw oor.
Autisme Storm.
Zwarte vijvers
De zwarte vijvers lopen vol.
Gemene kikkers vragen tol.
Duistere, donkere dromen.
Een toekomst wil niet komen.
Omdat het verleden blijft plakken.
Aan kastelen waar toegangspoorten naar beneden zakken.
Met een guillotine in de achtertuin.
En het dagelijks overleven op vrolijk puin.
Omdat de leugen de waarheid is.
En de waarheid vervlogen, onzichtbaar gas.
Mijn ribben vervormen tot breekbaar vlas.
En geen adem blijft in mijn glas.
Een glas dat leger is dan half.
Een een hoofd drie kwart na elf.
De dagen zoeken, de weken roepen.
De sleur glijdt zonder kleur.
De melk roomt tot een rare geur.
Maar we zien niets meer in al het licht.
In genieten en leven als een valse plicht.
De omgeving moordt, de adem smoort.
De pijn vandaag, de hunker naar later.
Als het niet meer hoeft van meer en vaker.
Als wakker worden verdwijnt na slapen.
Als het niet meer kan en we alles achterlaten.
Autisme Storm.
Slechte dag
Er zijn dagen en nachten dat je plots ontwaakt
Maar de nachtmerrie niet verdwenen is
Dat je wil plannen, leuke dingen
Maar het lukt niet iets te verzinnen
Dan wil je roepen, luid om hulp
Maar kruip je angstig terug in je schulp
Kon ik maar gewoon doen
Zoals vroeger, zoals toen
En zeuren over zaken, groot en klein
Waar we nu blij om zouden zijn
Kon ik maar een knuffel geven
De grootste in heel mijn leven
Sorry zeggen omdat het gisteren
Mijn dag niet was
En dank u omdat je toen wou luisteren
Mijn zorgen zachtjes in jou oor fluisteren
Weet dan dat ik er morgen ook zal zijn
Voor jou problemen, voor jou pijn
Autisme Storm.
Rouw
Verloren in de sofa
Vermoord door amandelbloesems van van Gogh
Blauw behangpapier
Weerspiegelde in haar tranendal hier
Alleen
Sinds de lente uit de schilder verdween
Haar beminde rots van roze witte spekjes zoet
Gesloten doek
Dagen
Verdriet volwaardig geprint in statige 3D-lagen
Zinken
In de loopgraven van het leven zonder bunker
En zuchten
Om met wanhoop de longen te luchten
Autisme Storm.
Autisme Storm 