Foto: AI – WordPress.com.
het licht scheen
niet langer heen
maar volop
van teen tot kop
geen idee of het herfst of lente was
toen ik het zag, toen ik het las
maar vandaag was iemand blij
en ik wist… dat was hij
Autisme Storm.
Het licht scheen
Tag: storm
Spijt
Je zegt me dat je spijt hebt van haar,
dat je wenste dat ik je eerste was.
Ik kijk je met minachting aan omdat je weet welke fouten ik heb gemaakt.
Ik vraag me af,
zal je tegen de volgende zeggen,
“Ik wou dat jij mijn eerste was.”
Het lijkt me nogal vreemd omdat je ooit van haar hield zoals je van mij deed.
Maar ik zal je dit zeggen:
Ik zal geen spijt van je hebben.
Ik zal ze niet zeggen dat ik wilde dat jij haar was.
Want hoewel we liefhadden en verloren, telt alleen de eerste.
Autisme Storm.
Storm
Huilen als een dodelijk verwond dier,
tiert buiten heel alleen, dwars en gemeen
een storm van woede, een woeste brij
van luchtlagen samengedrukt
onze oorschelpen en zenuwen testend
hoe lang hij het voor het zeggen krijgt.
Gemene kreng, gemene vent
laat ons met rust, rust aan jou.
Zo ongevraagd en ongewild
jou prillen na april,
jou willen na awel,
meer beu dan koude pap
op een donderdagochtend
in een verlaten mijnstadje
aan de oevers van de New River.
Storm, waai weg!
Autisme Storm.
Vluchtige ontsnapping
De zon leek nederig
Alsof hij zich probeerde aan te passen aan de rust…
Bedwelmd door de betovering
Die het landschap over hen uitsprak
De verloren zielen glimlachten terug
Naar hun reflecties in het serene water
Terwijl de zachte bries
Zijn hymne fluisterde aan de lokken van het haar
En ze wegveegde van het gezicht
De maskers lagen op het gras
Nutteloos
Waarschijnlijk voor de eerste keer
De handigheid op hun snijwerk
Vertellen verhalen lang begraven in hun plooien
Verzonken in de verleiding
De dromerige ogen beschutten extase
Gelukzaligheid in luciditeit, zeiden ze
De gezichten liggend in het gras
Omlijstten hun lippen met een wrange glimlach
Dat bewerkte de woorden:
De klok stopt nooit
De zon leek woest
Alsof hij probeerde te winnen van
De wildernis…
Autisme Storm.
Elke droom heeft zijn prijs
Elke droom heeft zijn prijs
Bloed, zweet, opoffering
Geproefd na mislukking, tranen en hopeloze zuchten
Zou succes twee keer zoeter lijken
Handen die naar de hemel durven reiken
Een zon die hun ogen kan verblinden
De hoogste pieken zijn er om te bereiken
Alleen door hen die durven te geloven
Laat de tegenslagen je ziel niet storen
Of je ogen afleiden van het uiteindelijke doel
De weg naar het paradijs is geplaveid met stenen
Zelftwijfel, tegenslagen, te veel onbekenden
De zeeën mogen turbulent en diep lijken
Maar je kunt de diepte niet beoordelen tenzij je springt
De sensatie van het zwemmen tegen de stroom in
Kan niet worden ervaren door het bewonderen van de golven vanaf de zeezijde
Reinig je ziel, luister naar je innerlijke stem
Laat elke wrok, elke kunstgreep varen
Durf je geest te openen en je zult beseffen
Waar het ware verlangen van je hart ligt
Autisme Storm.
Weg van de dag
Ik loop weer weg
Van de dag vandaag, terug naar gisteren
Om mijn blonde haren te laten wapperen
In windstille grijze straten
Weg van de wijze raad
De eigen waarheid achterna
Die mij een spiegel geeft met doornen
Als ik hulp zoek
Zoek ik naar jou die ik wegduw
Huil ik om jou glimlach
Bijt ik in de helpende hand
Terwijl mijn hersenen verkeerd kronkelen
Weg van jullie normaal
Dat mijn vreemde eend blijft
Mijn vijand nummer één
Ik wil niets
Niets dan jou
Niets dan gewoon
Niets is veel
Te veel voor een simpele duif
Die vliegt onder een oceaan
En lava spuwt over dromen
Voor de zandman slapen zal
Ik doe maar voort
Vandaag, één dag na gisteren
Voort de eigen weg
Weg van alles, dicht nabij
Met mijn eigen klei
Onwennig aan jou zij
Autisme Storm.
Wil jouw drukte niet
Kon ik maar ontsnappen
Aan de storm in de woestijn
Aan de drukte in een bos zonder bomen
Kon ik maar dromen zonder beelden
In een lege wereld
Zonder mensen die praten
Zonder raadsels en emoties
In een wereld die klein en eenvoudig bleef
In een dag die gewoon zweeg
Autisme Storm.
Hoe ver
Hoe ver is ver
Toen we nog dichtbij mochten zijn
Toen een badge nog magie had
Als tovenaar van een wit blad
Toen de dokter nog de krant las
En een nietje gemeen was
Het was weer druk in de cafetaria
Vol maskers, gel en schorten
Lekker Grieks gaan eten
En de rekening vergeten
Elfjes zien dansen op een ondergronds feest
Hoe plezant was dat niet geweest
Vergaderzalen zoeken, onze dagelijkse hit
Teams weet nu in welke bureaustoel jij zit
De trein weer eens op tijd
Als hij de kamer ernaast binnen rijdt
Hoe dichtbij is vlakbij
Met alle collega’s aan mijn zij
Autisme Storm.
Volwassen
Denken aan de tijd toen het leven simpel was
Dat niets verbazen mag
Dat alles gepland, geregeld was
Denken aan de tijd dat volwassen nog niet was
Autisme Storm.
Donkere dagen
Wanneer de donkere dagen slopen
En de zomer al lang is weggelopen
Zoeken wij naar het verdwenen licht
Een nuttige taak, een dagelijkse plicht
Maar vrijheid heeft zijn klauwen klaar
Het wordt dus slechter zo voorspel ik maar
Achtervolgt door donkere dagen
Horen we de massa zagen en klagen
Alsof het eeuwig winter wezen zal
Trappen wij telkens in diezelfde val
Met een humeur immer slecht en vals
Maar ik verzeker: het gaat beteren als…
Ach, alles duurt toch zo ontzettend lang
Ginds opgesloten in een donkere hall
Kon ik maar lachen, kon ik maar zien
Kon ik maar… leven bovendien
Maar dat geduld heb ik niet
Mijn hoofd eeuwig zwart vergiet
Wie zal mij redden uit dit tranendal
Voor dat eindelijk die lente komen zal
Autisme Storm.
Autisme Storm 