Verloren in de sofa
Vermoord door amandelbloesems van van Gogh
Blauw behangpapier
Weerspiegelde in haar tranendal hier
Alleen
Sinds de lente uit de schilder verdween
Haar beminde rots van roze witte spekjes zoet
Gesloten doek
Dagen
Verdriet volwaardig geprint in statige 3D-lagen
Zinken
In de loopgraven van het leven zonder bunker
En zuchten
Om met wanhoop de longen te luchten
Autisme Storm.
Ik ga iets moois schrijven
Maar ik weet niet hoe dat moet
Want schrijven is blijven
En slecht nieuws smaakt zo zoet
Hoe de wereld elke dag opnieuw ontwaakt
De slecht dagen naar het archief sluist
En hoe een nieuw drama ons opnieuw raakt
Ik wil vrij zijn en naar buiten
Maar ik zit er middenin
Ik ga iets moois schrijven
Beslist. Maar ik weet niet hoe of waar
Met het slechte nieuws heb ik het gehad
Ik ga iets moois schrijven
Ooit komt het wel klaar
Autisme Storm.
Ondergaande zon
Toen het nog kon
In Vietnam op die avond half oktober
We keken dichtbij en heus niet te ver
De rode neerganggloed plonste op jou huid
We bleven staan, geen stap vooruit
Ik droeg jou schouders licht op mijn rug
Het was voorbij, we komen niet terug
Maar dat wisten we toen nog niet
Dromen passen alleen in een vergiet
Van bruingele stranden en aanbelanden
Die we beiden vederlicht zoet omarmden
We waren ver van huis
Onze toekomst zonder enig ruis
Toen het nog kon
Toen het nog mocht
Toen niemand dacht zou
Toen niemand zei how
Autisme Storm.
Waar zou mijn wereld zijn
Zonder mijn eigen Valentijn
Een zachte blinkende huid
Veroverend mijn nachtelijke buit
Gulzig smaken elkaar lippen
Verstrengeld aan elkaars ribben
Een woord niet nodig vandaag
Een knipoog zoen ik plaag
Valentijn is in mijn hart gekomen
Onstuimiger dan wilde dromen
Een harddrug van de bovenste plank
Violen, parels en hemels gezang
Onze harten smaken zoet
Ons voelen doet zo goed
Mijn Valentijn vandaag
365 dagen graag
Autisme Storm.
Hoe vluchtig was die zomer
Als een zuchtje in de herfst
Drie hittegolven zei de weerman
Ik trek een warme trui aan
Te weinig water stond in de krant
Ik neem een glas water van de kraan
Niets gebeurt op politiek vlak
Alleen revoluties brengen politiek
Weer een kat vermist
En de asielen zitten bomvol
Net als de wegen, de steden, het openbaar vervoer
Als heel de aardkloot eigenlijk
Want niemand woont in de oceaan
Water genoeg daar
Maar we hebben liefst iets zoetigs
Om onze tanden kapot te knabbelen
Op kosten van de sociale onzekerheid
Om nadien tien vegi kookboeken te kopen
Dieet 363 te volgen
En de maand nadien een nieuwe kleerkast
Want weer een maatje bij
Zolang ze maar geen vreemd kleurtje hebben
Ik vind wit een vreemde kleur
Zolang ze niet anders zijn
Mijn spiegel schrikt zich elke ochtend te pletter
Besef
Als de linkshandigen beginnen rechts te schrijven
Is hun laatste pennentrek nader
We gaan iets voor het klimaat doen
Elektrische boten in Amsterdam
Ze gaan varen met 300 miljoen Chinezen
Die voor het eerst een monovolume kopen
Fijn in gangnam style het milieu
… verder om zeep helpen
Moet er nog een iFoon, e-auto of tablet zijn
Nikkel, mangaan en kobalt
Kom gerust langs in Congo
Lieve Belgen en Chinezen
Ontgin het, steel het, verkoop het
Laat de kinderen putten graven
Twintig meter diep
Kinderen en ertsen genoeg
Vooruit met die plundering
Want de zomer was weer vluchtig
En lithium wacht op ons
Made in Chili en Australia
Een half miljoen ton
Voor minder komen we niet langs
Want we hebben het druk
Met het plunderen als kolonisten
Van elke Afrikaanse bodem
En onze dieetboeken zijn reeds tweedehands
Zo vluchtig als die zomer
Autisme Storm.
Een niezende nietsnut zit te niezen alsof zijn leven aan snottebellen vasthangt
Een door het leven doorweekte man
Met een falus en een status
Omdat ze zeggen dat het moet
De complimentjes smaken zoet
Zoals suikerbrood met bruine suiker en speculoospasta
Zijn falus en status gaan nog meer stijgen
Snottebellen van zijde die een oude geliefde opvrijen
Omdat de waarheid een leugen is
Die ’s morgens komt gluren en ’s avonds het licht uit doet
Zijn zoute lichaam hijst zich omhoog naar de bovenstad van de binnenstad
Om te perkamenten tussen vergeelde exploten uit vervlogen dagen
Om nietsnutten te verkopen twee voor de prijs van één
Toen dat nog kon en mocht
Maar de tijden veranderen
En alleen thuis speelt een andere ruis
Van snottebellen tussen de lenden
En het onnuttig noodzakelijke aan het aangename te combineren
In een wereld die alleen hij kent
En voor geen andere ogen bestemd
Waar de waarheid het haalt boven de alledaagse leugen
En hij het hef in eigen handen kan nemen
Autisme Storm.
We gingen op weg zoals elke ochtend
We gingen op weg zoals telkens weer
Toen daalde de zwarte regen neer
Voor jou geen dinsdag meer
Drukke metro een laatste zoen
Vertrouwde stop waarom anders doen
Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek
Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek
Bedolven in stof van haat en woede
Bedolven in schoonheid zoet
Zo dichtbij de hel onder de grond
Waar onze liefde vond
Ontspoorde gekken gemene gril
Toen stierf de tijd en het werd stil
Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek
Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek
Europa schrok en keek naar jou
Europa huilde om man en vrouw
Kon ik je maar een knuffel geven
Was jij maar bij mij gebleven
Verdronken rivier huilende dagen
Na woede nog zovele vragen
Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek
Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek
Onze ontmoeting daar plots gedaan
Onheil en een donkere traan
We omarmden elkaar daar zonder zorgen
Maar waar is nu de weg naar morgen
Je bleef daar achter op jankende treden
Heden werd toen het verleden
Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek
Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek
Hun dromen maken wij vandaag
Hun namen als een tweede laag
De stad verbonden in elke hoek
Laat haat voor eeuwig zoek
De stad verbonden in elke hoek
Laat haat voor eeuwig zoek
Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek
Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek
De weken tellen geen dinsdagen meer
De uren zoeken minuten weer
Ach irissen zullen er altijd bloeien
Uit donker het licht blijven stoeien
De stad verbonden in elke hoek
Laat haat voor eeuwig zoek
De stad verbonden in elke hoek
Laat haat voor eeuwig zoek
Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek
Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek
Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek
Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek
—
Tweede laureaat Nekka Liefde voor Lyriek wedstrijd 2019.
De overspelige spoeling van het lot.
Je kwam aan land en vaagde alle zekerheid weg.
Het zout in de lucht en de zoete vis verloren.
De palmen die zich omdraaien tot de olie bezwijkt.
Het rendier verloren in een toendra van oerwoud.
De zon die uitdooft en de wolken die licht geven.
De mensen die braaf en goed waren en de dieven echt stout.
De zee weer blauw en de zondag weer rust.
Het lot was evenwel verloren.
Al duizenden jaren een zoutpilaar van ons bestaan.
Autisme Storm.
Autisme Storm 